millivicdan.org - Son günlerde Uygur Türklerine Çin tarafından yapılan işkence, zulüm ve saldırı tekrar dünya gündemine girmiş bulunmaktadır.
Çin Uygur Türklerinden ne istiyor diye soracak olursak, bu sorunun cevabı çok basit; ASİMİLASYON, yani kültürlerini, dillerini, dinlerini unutturmak ve uysal bir Çin vatandaşı olmalarını sağlamaktır. Çin belki diğer azınlık grupları sindirmiş olabilir fakat Uygur Türklerini biraz zor sindireceğe benziyor. Bu nedenle de Türklere yönelik zulüm ve işkence 1900'lü yılların başında başlamış ve halen devam etmekte ve gelecekte de edecektir. Bu baskılar ve katliamlar sonucu asimilasyon başarılabilecek mi, görünürde evet fakat insanların ruh, beyin ve kalplerinde asla”¦. Dolayısıyla Çin-Uygur Türkleri mücadelesini uzun yıllar izleyeceğiz gibi görünüyor.
2015 yılı Ramazan ayı ile beraber, Çin yönetimi Doğu Türkistan'da oruç tutmayı yasakladı. Lokantalara oruç saatinde açık olma zorunluluğu getirdi. Artan dini ve kültürel baskılar ise şiddet olaylarını körüklemeye başladı. Sonuçta Çin güvenlik güçleri terörü bahane ederek onlarca Uygur Türk'ünü öldürdü ve öldürmeye devam ediyor.
Bu olaylar olurken Türkiye dahil tüm dünya devletleri sessiz kaldı ve kalmaya da devam ediyor. Bu sessizliğin nereye kadar süreceğini merak etmiyor değilim. Herhalde tüm Uygur nüfusu katledilinceye kadar devam edecek gibi görünüyor.
Dünya devletlerinin sessizliğini anlamak mümkün tabi ki fakat başta Türkiye olmak üzere Türk dünyasının sessizliğini anlamak mümkün değil. Sırası gelince koca Türk dünyası dediğimiz devletler Çin'den neden korkuyor? Sırf ekonomik çıkarlar için bir Türk boyunun yok edilmesine seyirci kalmak hangi mantıkla, dini duyguyla ve insanî anlayışla izah edilecek bilemiyorum. Burada tüm Türk devletlerinin aklını başına devşirmelerini diliyorum, yoksa bu durum bir gün kendi kapılarını da çalacak potansiyele sahiptir. Yani Çin tehlikesi! Şu anda Orta doğu devletlerinin içinde bulunduğu durum umarım Türk devletlerine de örnek olur. Gölgesinden korkan devlet olma yerine, vurduğu yerden ses getiren devletlere ihtiyaç var Türk dünyasında. Eğer Türk dünyası silkinip kendine gelmez ise daha çok tokat yemeğe mahkumdur. Birlik içinde hareket etmez ise daha çok ölümler görmeye mahkumdur. Atalarımızın 2000 km set yapmak zorunda bıraktığı Çin'den koca Türk dünyasının korkarak baş etmesi mümkün değildir. Proaktif yaklaşımlar sergilemek, cesur ve güçlü olmak ve tabi bunun için çok çalışmak gerekir. Her şeyden önce ortak Türk Dünyası İRADESİ'nin ortaya konması şarttır.

Bilindiği gibi Türkler boyunduruk altına girmeyi sevmez. Daima bağımsız ve özgür olmayı sever. Bu onun genlerine işlemiş bulunmaktadır. Siz ona baskı yaptıkça o daha dirilerek karşınıza dikilir. İşte Çin'in özerk Sincan bölgesinde yaşayan Uygur Türklerinin durumu da budur. Koca Çin yönetimine dünya devletleri sessiz kalırken onlar ölüm pahasına özgürlük, kültür ve dinlerini yaşama savaşı vermektedirler. Başarabilirler mi, şu an için zor görünüyor. Oradaki zulüm dünya gündemine daha şiddetli aksettirilirse belki dünya devletleri yavaş da olsa hareketlenir. Fakat bu iletişimi Uygurların yapması mümkün değildir. Bunu ancak komşu devletler ve bağımsız kuruluşlar dünya gündemine taşıyabilir. Bu da şu anda zor gibi görünüyor. Çünkü Çin uluslararası gözlemciler ve bağımsız gazetecilerin bölgede çalışmasına izin vermiyor.

Peki Çin'in bu zulmünü durdurmak için neler yapılabilir?
1. Birleşmiş Milletler Çin'in soykırım yaptığına yönelik derhal bir yaptırım kararı almalı ve tüm ülkeler bu kararlara uyarak Çin'i baskı altına almalıdır.
2. Bütün uluslararası örgütleri Çin zulmüne karşı harekete geçirici adımlar atılmalı ve onlara doğru bilgiler sağlanarak, dünya kamu oyunu harekete geçirmeleri sağlanmalıdır.
3. Tüm dünya başkentlerinde Çin'in bu hareketini protesto edici eylemler düzenlenmeli, Çin malları protesto edilmelidir..
4. Öncelikle Türk devletleri, müteakiben tüm dünya devletleri Çin mallarına ambargo uygulamalıdır.
5. Çin ile dünya ülkelerinin bütün ekonomik ilişkileri kesilmelidir ki bu soykırımcı devletlere de ders olsun.
6. Uluslararası Çin firmalarının üretim yaptıkları ülkelerde üretimleri durdurulmalıdır.
7. Çin'e turistik seyahatler yasaklanmalıdır.
8. Çin vatandaşları hiçbir ülkeye sokulmamalı ki, konu ile ilgili kendi yöneticilerini baskı altına alsınlar.
9. Çin'e petrol ürünleri ve silah sanayinde kullanılan ürünlerin satılması yasaklanmalı ve önlenmelidir.
10. Sincan bölgesinde halkını korumaya çalışan örgütlere derhal silah ve para yardımı yapılmalıdır. Bu örgütlerin güçlenmesi için eğitim ve teçhizat desteği sağlanmalıdır. Ayrıca bu örgütler, adi bir örgüt mücadelesi yerine, gerilla harbi kurallarını benimsemiş, teşkilatı tam, komuta kademesi ve lider kadroları oluşturulmuş, eğitimli ve bilgili bir örgüt yapısına geçmeli ve halka zarar verici ve halkı karşılarına alıcı davranışlardan kaçınmalıdırlar. Ancak bu şekilde özgürlük hareketinin önderi olurlar, halktan ve uluslararası camiadan destek görebilirler. Bilinir ki halk okyanus ise gerilla balıktır. Okyanus olmaz ise balık yaşayamaz. Özellikle en büyük örgüt olan Türkistan İslam Partisi bu konularda halka önderlik yapacak tutum ve davranışlar sergilemelidir.
11.Sincan bölgesi Türkleri kendi içlerinde teşkilatlandırılarak, yaptıkları eylem ve hareketlerin cılızlıktan çıkarılarak ses getirici nitelikte olması sağlanmalıdır.
12. Halk Gerilla şeklinde teşkilatlandırılarak, Çin güvenlik güçlerinin rahat hareket etmesi önlenmeli ve her önüne çıkan Türk'ü kolayca öldürürken bir kez daha düşünmesine vesile olunmalıdır. Böylece ölüm sayısı belki biraz daha azalır.
13. Halkın özerkliğin gerektirdiği haklara kavuşması için beraber yaşanan halkların da desteği sağlanmalı ve onlara zarar verici hareketler içine girilmemelidir. Bu durum yani halkların kardeşliği durumu Çin yönetimi üzerindeki baskıyı artıracaktır. Böylece Çinli yöneticilerin rahat uyumaları önlenmiş olacaktır.

Sonuç olarak, modern dünyada modern dünyalılar, devletlerin insanlara, insanların insanlara yaptığı işkence, zulüm ve soykırımların yaptırımsız ve cezasız kalmayacağını göstermek zorundadır. Aksi halde bu tip hadiseleri daha yüzlerce yıl konuşuruz. Belki biz bile aynı duruma düşeriz. Oysa her insanın bulunduğu ortamda insanca yaşama hakkı vardır ve bunu başka bir insanın gasp etmesi kabul edilemez. Bu tabi ki Uygur Türkleri için de geçerlidir.
Mustafa AKIN
(E)Albay
Uluslararası İlişkiler Uzmanı